Mien Schoolweg

                                                                               Hartmut Meinke 2017

Mien Öllernhuus weer ok mien Schoolhuus. Vadder harr na den Krieg sien erste Stell as Schoolmester in uns‘ Dörp. To de Tiet weer dat gang un geev, dat de Lehrersfamilie in’t Schoolhuus leev.

Dor weer en grote Klass för de Johrgäng 5 bit 9 op de ene Siet vun’t Huus. De lüttere Ruum för de Grundschölers, Johrgäng 1 bit 4, weer op de anner Siet. In düsse Klass kunn man vun uns‘ Wohnstuuv ut ringohn. Aver de richtige Ingang weer vun buten.

1955 keem ik to School. Miene Kumpels un ik versammeln uns jedeen Morgen buten vör den Ingang to uns‘ lütte Klass. Ik weer natürli to stolt, dörch de Döör vun uns‘ Stuuv to gohn. Ik weer ja nu en richtigen Schöler un wull nich besünners behannelt warrn.

Liekers fehl mi wat. Ik kreeg mit, wat miene Frünn all’ns vun ehren Schoolweg vertellen. De harrn al mächtig wat beleevt. Schoolbus geev dat ja noch nich, se weern to Foot ünnerwegens. Se harrn al Versteken speelt, Pück fungen, Bullens argert, Blomen plückt un mennig mehr lustige Saken anstellt.

All’ns al op ehr‘n Schoolweg! Ik weer‘n beten niedsch. Dat Geföhl weer mi ni recht, dat much ik nich lieden.

Man denn keem in mien lütten Kopp de Idee op: ik wull ok en „richtigen“ Schoolweg hebben, nich blots um dat Huus rüm.

In de Köök maak ik mi t‘recht, Fröhstück worr inpackt un de Schoolranzel op’n Rüch schnallt.

Mien gode Moder hett mi holpen – mit en lütt Grienen in’t Gesicht.

De Schoolhoff för de Pausen weer mit uns‘ Hoffplatz dörch en 150 Meter langen lütten Weg verbunnen. Langs den bün ik wandert,

un denn möök ik en Rundgang över den Pausenhoff. De Landstraat weer blangento, dor leep ik later t‘rüch in Richt to de School.

Ik mutt togeven: recht veel weer dor nich to beleven. Ik strakel uns‘ Katt, plück ‘n poor sure Stickelbeeren un scheet mit en Ball, den de groten Kinner vergeten harrn. Bullens un Pück bemööt ik leider nich. Un ganz alleen Versteken spelen gung ok ni so recht.

To rechte Tiet keem ik mit miene Kumpels bi de Schooldöör an un kunn nu ok wat vertellen.

Af un to heff ik dorbi doch mien Fantasie bemöht…. .

De Hauptsaak weer aver, dat ik nich mehr niedsch sien müss.

Ik kunn miene Kumpels all dat günnen, wat se so beleevt harrn.

Düt und dat harr ik ja nu ok anstellt un kunn dorvun vertellen.

Wat se mi glöövt hefft, weet ik nich mehr.

As ik jüst mit mien ölleren Broder över düsse Geschichte snacken dee meen he, dat he damols genau sowat maakt harr, as he to School keem.

Ik heff dat aver nich naahmt, denn as he en ABC-Schütz weer,

leeg ik noch in de Windeln.