Büttenwarder

Hartmut Meinke 2015

„De Hauptsaak is, dat wi fein snackt hebbt“, sä uns‘ ole Fründin, as wi bi de Geburtsdagsfier vun mien lütte Fru tohoop seten.

Dat Thema „Büttenwarder“ weer op‘n Disch.

En Week vörher harrn wi de Tour dorhen maakt. Mien lütte Fru kunn leider nich mit – se müss arbeiden.

Wenn en vun de „Hauptsaak“ snacken deiht, gifft dat ganz wiss ok en „Nebensaak“. Egentli schull de Hauptsaak ja dat Beleevnis „Büttenwarder“ sien, aver dor harr sik an’t Enn doch‘n beten wat ümdreiht.

Meddags güng dat los. De Bus vull mit Lüüd, de Büttenwarder in’t Original sehn wulln. Bit nu kennen wi allens ja bloots ut Fernsehen.

Na, dat duer erstmal recht lang, bit wir dor weern. De Busfohrer harr sik na sien Navi utricht – wat dorbi mitünner rutkümmt, kennt wi ja al. Miteens weern wi in Hamborg un föhrn dörch de nördliche Gegend vun de grote Stadt.

Sowat an en Fredagnameddag! Man kann sik vörstellen: dor weern nich bloots twee Autos ünnerwegens.

De Kaffeepaus in en schönen Krog weer denn goot för de allgemene Stimmung. Dor kunnen wi uns, bi Kaffe un Koken, richtig fein wat vertellen.

Bi en Busfohrt gifft dat jo jümmers veel to kieken, aver man hett blang sik ja bloots een to’n snacken.

In Ahrensburg, wo wi ‘n beten later as plaant ankemen, steeg en „Reiseleiterin“ in den Bus. En fründliche Fru, de veel över de Gegend to vertellen harr. De weer ja ok schöön antokieken, de Gegend.

Aver denn keem se uns mit düsse Geschicht:

„Ich habe gestern mit Brakelmann (Jan Fedder) telefoniert. Ich habe ihn gefragt, ob er heute nach Büttenwarder kommen möchte, um die Gesellschaft aus Neuendorf-Sachsenbande zu begrüßen. Er hat leider abgelehnt, weil er an dem Tag nach Hamburg zu Onkel Werner müsse, wegen einer wichtigen Geldangelegenheit. Dann habe ich Adsche (Peter Heinrich Brix) angerufen und gefragt, ob er vielleicht kommen möchte. Der meinte, Brakelmann sei ja nun weg und so habe er die Mofa mal einen ganzen Tag für sich allein, und das müsse er schließlich ausnutzen.“

Düsse Geschicht weer nett utdacht. Wat de Fru nich weten kunn:

Wi, de Neendörper un Sachsenbanner, weern ja veel beter informeert:

Jan Fedder hett en Huus in Ecklak - Austrich. Dat liggt op de anner Siet vun de Wilsterau blang uns‘ Dörpsdeel Achterhörn. Wi köönt vun uns‘ Stuuv dorhen kieken. He is sotoseggen uns‘ Naver.

Ik meen, he harr sik ja mal melden kunnt. Uns‘ Börgermeister harr nämli Kontakt söcht – weer aver nix.

Wi keemen in‘t Dörp, wo de Brakelmann-Hoff steiht, den wi ja ut Fernsehen kennt. Dat ole Huus mit de gammelige Döör, de jümmers dalfallen deiht, wenn en dor dörchgeiht. Hier weer aver nich Büttenwarder, dat hier heet Granderheide. Wi steegen ut un güngen to den Hoff. Nu geev‘t en lütte Överraschung för de Büttenwarder-Touristen ut Neendörp-Sachsenbann:

keen Trecker, keen Mistbarg, keene Höhner, keen Mofa. Un de Döör ganz normal an’t Huus. Wi müssen erfahren, dat de ole Hoff en Kulisse is, wenn se dor de Filme dreihen. Leider kunnen wi allens bloots ut de Feern bekieken.

Op den Hoff leevt nämli en olen Mann, em hört allens to. Un he mag dat nich hebben, wenn de Touristen em alle Ogenblick in de Mööt kamen.

Dat kann man jo ok goot verstahn.

Na, wi keken uns allens an – ut de Feern – un denn güng‘t wieder na den Dörpskrog vun Büttenwarder, „Dorfkrug unter den Linden“.

De „Fans“ vun Büttenwarder, un dat weer jo en ganzen Bus vull, weten natürli: „Büttenwarder“ gifft dat nich, dat Dörp heet Grönwohld.

Wedder geev’t en Överraschung: Brakelmann un Adsche weern doch dor,

se stunnen blang den Ingang vun den Krog.

Se wulln uns wiss begröten, wat hebbt wi uns freut.

Man in de Neegde bekeken weern‘nt bloots „Pappkameraden“, aver in natürli Grötte. Egal, beter de beiden as Pappkameraden as överhaupt keenen.

Wi kregen en Schnaps vun de fründliche Krögerin und kunnen uns ümkieken. Natürli drängeln wi all in de lütte Gaststuuv rin. Wi wulln de „Atmosphäre“ schnuppern. De en oder anner bestell sik „Lütt un Lütt“, jüst dat, wat Brakelmann un Adsche jümmers drinken doot. Later lepen wi buten rüm, stunnen op den Hoffplatz und keken all’ns an. En poor vun uns (ja ja, ik ok) hebbt sik mit de Pappkameraden vör de Döör knipsen laten.

As wi t‘rüch föhrn, harrn wi wedder örnlich wat to besnacken.

To’n Bispill, wat uns nu gefullen harr oder ok nich.

In uns‘ Dückerstieg-Dörpskrog geev‘t an’t Enn düchtig wat to eten.

Dat kunnen wi goot hebben un fein geneten. So en Fohrt mit veele Överraschungen maakt jo hungerig un döstig. De Snackeri güng wieder,

natürli över Büttenwarder, aver mehr över düt un dat, wat in’t Dörp wichtig is,

wo dat de Navers geiht un so wieder.

Un so is de egentliche Hauptsaak an’t Enn ganz sutje to en Nebensaak worrn.

De Hauptsaak weer, düchtig to snacken.

Dor hett uns‘ gode Fründin reinweg recht.

Weer ja in‘t Ganze wiss interessant, aver in’t Fernsehen is dat schöner,

dat Büttenwarder-Spektakel.

Also kiekt wi uns de neegsten Filme an un beleevt Büttenwarder sodennig in uns‘ Fantasie.