Mit Navi op’n Holtweg

                                                                                         Hartmut Meinke 2014

„Nach 100 Metern rechts abbiegen“, sä mien nieges Navi as ik an de Borger Straat ankeem. Ik wull aver gorni na Wilster, ik wull na Schenefeld.

Dorüm böög ik links af un denn rechts rin in de Meieristraat. Kort vör Vorder-Neendörp kreeg ik Bescheed: „ Rechts abbiegen“. Ik wull aver nich na Vorder-Neendörp, ik müss na Schenefeld. Vörher dörch Vaalermoor, Vaale un Wacken. In Vaale kreeg ik al wedder Bescheed: „Rechts abbiegen“. Ik wull aver liekut na Wacken. Nu harr ik de Nees full un heff dat Ding afschalt.

Den Weg na Schenefeld kenn ik ja al lang, dat mit dat Navi weer bloots to’n Probeern.

Later bün ik darop kamen: ik harr de Anleitung för dat Navi natürli nich leest. Bloots hier un dor en beten drückt un de Adress vun Schenefeld ingeven. Aver dor harr ik denn wohl wat verkehrt maakt un de Apparat wull mi jümmers wedder na Achter-Neendörp Nr. 10  - uns Hus – bringen.

Na, ik heff denn doch mal en beten leest un later, in Kiel un Hamborg,

weer dat mit dat Navi denn ok nich so schlecht.

Dat geev noch en paar interessante Geschichten mehr mit Navis.

An en Namiddag keem en Auto – ut Bremen – bi uns op‘n Hoff.

En Mann steeg ut und sä: „Bin ich hier in Nortorf?“

„Nein, Sie befinden sich in Neuendorf-Sachsenbande,

Hinter-Neuendorf Nr. 10,“ möök ik em kloor.

„Ich habe Nortorf in mein Navi eingegeben, aber ich finde Nortorf nicht“.

Na, wi snacken hen un her un toletzt stell sik rut, dat he na Nortorf bi Rendsborg wull. He harr sien Navi nich richtig instellt, keen Postleddtall oder so. Ik heff em den Tipp geven, doch mal op en ganz normale Kort to kieken. He weer in mien Öller, uns Generation kann ja noch Korten lesen un darmit ümgahn. He meen denn, ik harr wohl recht, klicker aver liekers op sien Navi rüm un föhr wieder.

Beten later maken mien lütte Fru un ik en Radtour. Bi Överfleth, blang de Wilsterau, stunn en Auto ut Rendsborg. En Mann keek verdwarst in de Gegend rüm, sien Fru leep den Weg op un dal. „Können wir helfen“,

frogen wi. „Ja, danke, wir suchen eine Hausnummer in Averfleth.

Aber unser Navi zeigt sie uns nicht.“

Dat is ok würkli ni licht, sik hier torech to finnen.

Wi kunnen de beiden den Weg wiesen, ganz enfach ohne Elektronik, mit de Hand. Un ik kunn mi nich torüch holden mit mien Henwies op en ganz normale Kort.

In de Tiet darna lesen wi vun en groten Lastwagen in’t Blatt.

De Fohrer harr sik op sien Navi verlaten un weer in de Wilstermasch versackt. Un ok in de Krempermasch geev dat sowat. De Fohrers harrn ehr Navis glöövt un kunnen toletz nich mehr vör oder torüch.

Dat weer veel Opwand, de to retten.

De Höchdepunkt in uns Navi-Leben weer aver de Seniorenfahrt vun uns Gemeen na Kappeln an den 13. September. En Bus mit 50 Lüüd, dat güng meddags los. Jedeen vun de 50 Minschen kennt ja den Weg vun Itzehoe na Kappeln: Itzehoe – Hohenwestedt – Remmels – Rendsburg – Eckernförde – Kappeln.

Bloots de Busfohrer, Nr. 51, de hett den Weg nich kennt. He keem ut Hamborg, weer insprungen för uns Fohrt, wiel uns Fohrer krank weer.

Un he hett sodennig sien Navi anstellt. Kort vör Rendsburg böög he af, Richtung Jevenstedt. Dor geev dat  Gemurmel in den Bus: „Wat schall dat nu? Wo will he mit uns hen?“, un so wieder. Wi föhren also dörch Jevenstedt. Is ja egentli en nettes Dörp, bloots, wat schullen wi dor? Wi wullen doch na Kappeln!

In Jevenstedt hett em sien Navi denn vertellt, op en lütten, engen Weg aftobögen. Dat weer so en Aart Spurbahn. Denn föhren wi op en Biogasanlaag to. Later stell sik rut, dat he en Lastwagen-Navi harr.

Alle Lastwagens mit Mais un Co. warrn ja wohl dorhen beordert.

To’n Glück keem uns keen in de Mööt! De Anlaag wulln wi ja nu nich besichtigen un he kunn kort vörher ok wedder afbögen.

Aver miteens weern wi op den Weg torüch na Itzehoe! Man dar keemen wi ja jüst her un wulln ja egentlig na Kappeln. Man kann sik vörstellen, dat wi düchtig wat to’n Lachen harrn und Witze maakt hebbt: „Laat uns man glieks torüch. Denn drinkt wi irgendwo fein Kaffee und toletzt geiht dat na Borg to’n Eten.“

Na ja, he hett denn ümdreiht un wi kunnen endli na Kappeln fohren. Jevenstedt bleev nu links liggen.