De Wien-Universität

                                                              
                                                                                 Hartmut Meinke   2012

So’n Glas Wien is ja ganz gewiss wat Schönes. Wittwien schmeckt fein, dörf bloots ni to sööt oder to suur ween. Rodwien is jümmers good - as de Dichter Wilhelm Busch schreef: „Rotwein ist für alte Knaben eine von den besten Gaben“.

Bi uns to Huus heet dat jümmers: „De Wien schmeckt mi“, oder, „de Wien schmeckt mi nich!“ Un dormit hett sik dat.

Nu heff ik nülichst in en Illustrierte över en Wien-Universität leest.

„Kiek, dat is ja mal wat,“ segg ik to mien lütte Fru. Dat güng nämlich üm Wien ut Baden-Württemberg, un ehr Familie kaamt ja vun dor.

„Wein-Universität Geisenheim“.

Bi en Universität stellt man sik ja vör, dat dor in Medizin, Philosophie, Physik, Mathematik un andere Wetenschapen forscht un lehrt warrt.

Aber hier weer dat anners. Hier güng dat bloots üm Wien.

Ik warr ja den Verdach ni los, dat de sik al to’n Fröhstück en ördentlich Glas to Boss nahmen hebbt. Un bi dat Schrieven vun den Artikel erst recht. De Saak mit dat „lehrn“ hebbt se woll mit „leern“ verwesselt.

Worüm? Dat will ik gern hier vertellen.

Also, de hebbt twölv Wittwien-Sorten undersöcht. Wat se dor nu genau maaken, weet ik nich. Bi en professionelle Wienproof drinkt de ja nix, de nehmt bloots en Schluck in den Mund, denn röhrt se den Wien in den Mund herüm, gurgelt und doot so, as wenn se - so as nah’t Tähnputzen - den Mund utspölt.

Un denn spütten se allens wedder ut.

Ik kann mi good erinnern, dat min Fru un ik maal bi Pfingsten in Itzehoe weern. Is al lang lang her. Wi wulln gern en Wien ut de Gegend hebben, wo ehr Öllern leeft hebbt. Den wulln wi ehr’n Vadder to’n Geburtsdag schenken. Un man glöövt dat ja nich: Pfingsten in Itzehoe harr den Wien ut den Schwarzwald: „Lahrer Schutterlindenberg“ - so heet de.

Wi hebbt den Wien natürlich probeert. Na ja, un denn hebbt wi ok noch düt un dat „verkostet“ - utspütt hebbt wi aber nix, dat weer doch to schaad ween, oder?

Wat keem dorbi rut?

Wi hebbt recht ’n paar Buddels köfft - vun den Wien ut den Schwarzwald - un denn sünd wi ganz lustig wedder na Huus föhrt.

Vadder hett sik later düchtig freut.

Aber nu torüch to de Lüüd vun de Wien-Universität.

Also, dat güng, as ik al seggt heff, üm twölf Wiensorten.

Un nu will ik mal vertellen, wat de dor allens rutfunnen hebbt:

De ene Wien schmeckt „cremig“, un hett en „rauchiges Finale“.

Annere Sorten schmecken na Aprikoos un Beern.

Appelgeschmack is ok mal dorbi, besünners Cox-Orange.

Dat gifft ok Wien, de na Erdbeern, Himmelbeern oder Minze schmecken deiht. Un denn hebbt se noch Thymian, Rosenblomen un Kiwi rutfunnen.

Na ja, dat laat ik mi ja allens meist noch gefallen. Aber an’t Enn harr’n se ok noch en Wien, de na Gröne Paprika un - man glövvt dat nich - na Heu schmecken schull.

Dat weer doch mal en nige Finanzquelle för uns Buern, oder?

Oder wohl doch nich, de hebbt ja bloots noch Silo un Mais…

Nee nee, den ganzen Kraam is nix för uns:

Uns schmeckt de Wien oder he schmeckt nich.