Museumsriep?

                                                                                                        Klaus Brücker

Ach, du, stopp mal eben, tööv mal' n Ogenblick. Weets du, mi is dor wat in' n Sinn kamen, dat mutt ick eerstmal n' beten sacken laten. Nee, dat is nix Leeges, dat is woll ganz und gor in de Welt ehrn Loop so vörsehn, und doch hett mi dat to denken geven.

Ick glööv, ick schull di eerst mal fragen: Weerst du all mal in'n Museum? Dumme Fraag, seggst du, wokeen weer dat woll noch nie? Na, fein. Dörf ik liekers wiederfragen, wat du door sehn hest? Oole Saken seggst du - wat. vun fröher, ut annere Tieden. Oder Kunst, de meisten berühmten Malers sünd ja ok al doot und de ehr Biller ward to Priesen hannelt, vun de de meisten to Leevtieden allenfalls drömen kunnt.

Nee, ik meen keen Billergalerie, ik snack vun een, dat steiht in Meldörp und ik mutt seggen, du kannst dor würkli allerhand bekieken un so hett mi dat jedenfalls gahn:

Ick stunn dor an so'n Glaskassen un finn dar binnen, wat ick meistto vergeten harr: mien Kinnerspeeltüüg! De Saken, de ik as lütte Jung to'n Speelen harr, weern dar mit veel Leev utstellt.

Toeerst weer de Freud ja groot, denn dor weern se all versammelt, de dat lütt Hart inne Kinnertiet höger slagen leeten.

Dor weer de Muus in ehr Auto to' n Optrecken, un denn kunnst du ehr in Kreis fohrn laten un se wink denn mit so'n harten geel-roden Luftballon.

De Koffermann stünn door, ut Blick, mit sien Feddermotor in den Koffer und ünner sien Mantel seeten veer Fööt as de Flögeln von een Windmöhl, vun de du aber blots ümmer de eene to sehn kreegst, de de Borm beröhren dee.

Un denn seeg ick de lütt Katt, de in ehr Vöörpooten een Ball vör sick herschuben dee und as Steert harr se so'n harten Plastikbögel, de ehr na dat Uptrecken bi't Övern-Disch-Suusen ümröhr.

Un dar weer noch een ganzen Barg mehr an Baggers, Autos, Figuren und anner Speelkroom.

Ach, nu fallt di dien ganze Speeltüüg ok wedder in? Kiek an, aber ick mutt di seggen, ick wor denn op een Slag en beten anners toweeg, denn mi schoot dör'n Kopp: Du büst hier nich in een Speeltüügladen, du büst hier in't Museum!

Dien eerste Stück Leben is hier in't Museum wedder opdükert as museumsriep. Stell di dat mal richdig vör - dien Kinnertiet is "Altertum", steiht nu all in't Museum.

Fehlt ni alltoveel un se stellt di in Glaskassen dorto as' Utstellungsstück!

Riep vör't Museum, een Fossil ut dat twintigste Johrhunnert büst du.

Hest in all de Johren gorni markt, dat de Tied so gau vörbigahn is mit Arbeit und Kinner groottrecken, Huus buen und in de Reeg hooln, Goorn as Utgliek und Steckenpeerd, wat aber gar to licht in Arbeit utoort. Mit annere Lüüd in de verschiedensten - man seggt jo "Gremien" - plaanen un strieden.

Weetst du wat? So bi lütten verstah ik, wat mien Vadder meen mit sien Schnack: De Tied löppt ümmer gauer, je öller du warrst.-

Aber ob dien Ümgebung di för een Museumsexeplar höllt, dat hest du, glöv ik, een ganzen Deel sülben in de Hand - oder wat meenst du dorto?'